چند روزی است که طرح مبارزه با بدحجابی و آثار آن را در شهرهای کشورمان شاهدیم. قصد من این نیست که این طرح را نفی و یا تأیید کنم اما خود به عنوان کسی که چادر را ـ به معنای حقیقی نه استفاده ابزاری از آن ـ به عنوان حجاب برتر برای خود برگزیدهام، دوست دارم توجه شما را به چند تا نکته معطوف کنم.
جوان یعنی رشد و بالندگی، جوان یعنی تنوعطلبی و جوان یعنی الگوپذیری... در اینکه حجاب، از مظاهر دین اسلام است و در دین ما به پوشیدیگی ـ چه در مردان و چه در زنان ـ توصیه شده، شکی نیست و همچنین اینکه در دین ما به حجاب و پوشیدگی نه تنها در ظاهر، که در رفتار و گفتار هم توصیه شده نیز شکی نیست. اما همه میدانیم که الأنسان حریص لما منع... یعنی انسان برای چیزی که از آن منع میشود، حریص است.
به نظر من، به جای اینکه با مظاهر بدحجابی مبارزه کنیم ـ البته آن را نفی نمیکنم ـ باید بیایم برای جوانهایمان الگوسازی کنیم. سینما و تلویزیون از مظاهر فرهنگ جامعه هستند اما متولیان امر، سینما و تلویزیون ما رو به کدام سمت سوق میدهند؟ صداوسیما که رسانه بزرگی هست و مخاطبان گستردهای رو در بر میگیره، روز به روز به سمت سراشیبی میرود. صرف اینکه شبکهای به نام قرآن در صداوسیما ایجاد کنیم و از چند خطیب دعوت کنیم که گاهی سخنان آنها هیچ جذابیتی برای جوانان ما ندارد، تبلیغ دین را نکردهایم، تبلیغ دین باید در گفتار و عمل و زندگی روزانه دیده شود نه اینکه تنها به شعار بسنده کنیم، که نه تنها سودمند نخواهد بود، که گاها نتیجه عکس نیز خواهد داشت.
وقتی به فیلمها و سریالهای تلویزیونی نگاه میکنیم، در اکثر این برنامهها بخشهایی از زندگی عادی و روزانه مردم مشاهده میشود که در اکثر خانوادههای ما، چنین فرهنگی هنوز جا نیفتاده است. فرهنگ روابط آزاد دختر و پسر، مکالمه تلفنی آزاد دختر و پسر در حالی که خانواده هم با لبخند شاهد این هستند، آرایش و طرز لباس پوشیدن و... و به تازگی هم شاهدیم که در اکثر فیلمها و سریالهای ایرانی نیز با کمرنگ کردن تصویر و تیره کردن آن، قصد پوشاندن آرایش بازیگران زن ایرانی را داریم.
این از تلویزیون ما که مخاطبان زیادی را در بر میگیرد و اما سینما... متأسفانه سینمای ما که اکثر مخاطبان آن، قشر جوان مملکت ما هستند، بیشترین ضربه را به فرهنگ جوانان ما وارد میآورد. اکثر فیلمهای سینمایی ما جز روابط عاشقانه و صحبتهای آزاد و بدون چهارچوب و انواع لباسها و طرز آرایش و رفتار بازیگران چه چیزی را برای جوانان ما به ارمغان آورده است؟ واقعا پیام اینگونه فیلمها چیست و چه چیزی را به مخاطب القا میکند؟
به راستی جوان ما باید از چه کسی الگو بگیرد؟ الگوی جوان ما کیست؟ مگر خداوند بزرگ، اسلام را برای راحتی بشر، کاملترین دین قرار نداد؟ پس مشکل ما دین نیست، جوانان ما هم با دین مشکلی ندارند، مشکل ما فرهنگسازی است... و بیشتر این فرهنگسازی توسط رسانههای ما صورت می گیرد. بیایید پالایش را از خود شروع کنیم...
|